نارسائی قلب:

مکانیسم جبرانی نارسایی قلب را به علت عدم توانایی کافی پمپ خون به بدن، چرخه معیوب نارسایی قلب مب نامند، که باعث می‌شود بدن قلب را به کار سخت تر تحریک کرده و نارسایی قلب بدتر شود.
تدابیر درمانی در نارسایی قلبی عبارتند از :
۱.حذف علل بیماری
۲.کاهش کار قلب (پیش بار و پس بار)
۳.کنترل احتباس آب و نمک
۴.افزایش قدرت انقباضی میوکارد
۵.توسعه سبک زندگی در ارتباط با سلامت قلب
درمان دارویی در نارسایی قلبی شامل :مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین، بتابلوکرها، دیورتیک ها و دیژیتال
مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، با مهار تبدیل آنژیوتانسین Iبه IIباعث اتساع عروق و دفع آب و سدیم می باشد که منجر به کاهش پیش بار و پس بار خواهد شد.
یکی ازنخستین درمان های انتخابی نارسایی قلبی در حال حاضر، مهارکننده های ACE هستند که با کاهش پیش بار و پس بار باعث گشادی عروق سیستمیک و دیورز می شوند که نتيجه ی آن کاهش بار کاری قلب است.
مهار کننده ACEها باید از نظر هیپوتانسیون، هیپرکالمی، هیپوولمی و تغییر در عملکرد کلیوی تحت نظر قرار گیرند.
عوارض مهارکننده ACEها:هیپوتانسیون، هیپوولمی، هیپرکالمی، تغییر در حس چشایی، بثورات پوستی، اختلال کلیوی و سرفه خشک و پایدار (که به ضد سرفه ها پاسخ نمی‌دهند)
موارد قطع کننده EACها:
افزایش cr
آنژیوادم در ناحیه اورفارنکس که باعث اختلال تنفسی شود.
مهارکننده های ACE معمولا باعث ایجاد تاکی کاردی واکنشی یا احتباس آب و سدیم نمی‌شوند.
بتابلوکرها برای جلوگیری از اثر سیستم عصبی سمپاتیک و کاهش نیاز میوکارد به اکسیژن مورد استفاده قرار می گیرند و بدلیل عوارض جانبی این داروها مثل گیجی، هیپوتانسیون و برادی کاردی ، فقط بعد از تثبیت وضعیت بیمار و طبیعی شدن حجم خون شروع می شود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت دکترهادی زاده، وابسته به مرکزواریس وقلب وعروق اصفهان مراجعه نمایید.