آنژیوگرافی وکاتتریزاسیون قلب:

اندازه گیری برون ده قلبی:
دقیق ترین روش جهت اندازه گیری برون ده قلبیدرآنژیوگرافی قلب وکاتتریزاسیون روش Fick باشد که در آن با استفاده از اندازه گیری محتوای اکسیژن هوای بازدمی در عرض سه دقیقه میزان اکسیژن مصرفی تعیین می شود. این روش امکان اندازه گیری میزان مصرف اکسیژن را بر حسب میلی لیتر در دقیقه فراهم می کند جمع آوری نمونه خون از شریان ریوی و یک شریان سیستمیک امکان اندازه گیری اختلاف اکسیژن شریانی و ریدی را فراهم می نماید اگر مقدار غلظت هموگلوبین در خون معلوم باشد می توان حجم خونی که باید در ریه ها برای کسب اکسیژن مصرفی به گردش درآید برحسب میلی لیتر حساب کرد توان برون ده قلبی را با تقسیم کردن آن به سطح بدن تصحیح کرد و به عنوان اندکس قلبی معرفی نمود در بیماران با شانت داخل قلبی باید اصلاح شود این حالت بیشتر در بیماران بزرگسال با نقص دیواره بین دهلیزی یا بین بطنی و شانت چپ به راست دیده می شود میزان اشباع شریان ریوی در این شرایط نسبت به اشباع واقعی وریدی مخلوط افزایش یافته است که به طور دقیق تر از روی میزان اشباع ورید اجوف فوقانی تخمین زده می شود روشهای استانداردی برای اندازه گیری شانت های چپ به راست وراست به چپ وجود دارد.

روش دیگری که معمولا برای اندازه گیری برون ده قلبی به کار برده می شود روش رقیق کردن رنگ است که در آن رنگ سبز ایندوسیانین در یک ورید محیطی تزریق می شود و غلظت رنگ در نمونه های خون گرفته شده است یک شریان محیطی مرتب اندازه گیری می شود در روش رقت حرارتی ماده راهنما رنگ نیست بلکه سالین سرد داخل دهلیز راست تزریق میشود.تغییرات دما با یکthermistor در شریان ریوی اندازه گیری می شوند مزیت این روش این است که نارسایی میترال یا آئورت برآن تأثیری ندارند و می توان آن را برای اندازه‌گیری سریال برون‌ده قلبی تکرار کرد این روش تحت تاثیر تنفس شانتهایی که جریان خون ریوی را افزایش می‌دهند و نارسایی تریکوسپید قرار می گیرد در حال حاضر روشFick شایع ترین روش مورد استفاده در آزمایشگاههای کاتتریزاسیون قلبی و روشthermodilution شایعترین شیوه درIcu است که در آن بیماران با کاتتر هایی در سمت راست قلب مونیتور می شوند.
با اندازه گیری برون ده قلبی و گرادیان های فشاری در بستر های عروقی می توان مقاومت عروق ریوی و سیستمیک را محاسبه کرد افزایش مقاومت عروق سیستمیک در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی مزمن قلب مهم است و ممکن است بیمارانی را که پاسخ مناسبی به درمان باوازودیلاتور خواهند داد مشخص کند مقاومت عروق ریوی غالباً در بیماران مبتلا به نارسایی شدید بطن چپ و فشار بالای ورید های ریوی بیماران مبتلا به بیماری دریچه میترال بیماران با شانت چپ به راست و همیشه در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه ریوی افزایش می یابد اندازه گیری تغییرات مقاومت عروق ریوی و سیستمیک و برون ده قلبی و فشار ها قبل و بعد از درمان با داروهای وازیلاتور ممکن است بر هدایت درمان بیماران با اختلالات به خصوص مفید باشد و غالباً در آزمایشگاههای کاتتریزاسیون قلبی انجام می شود.
تعیین برونده قلبی همزمان با اندازه‌گیری گرادیان های فشاری در طول دریچه های میترال آئورت تریکوسپید و پول مونیک امکان تخمین سطح دریچه را با فرمولGorlin فراهم می کند مساحت دریچه محاسبه شده ممکن است با مساحت واقعی دریچه تفاوت داشته باشد به خصوص در حضور برون ده قلبی خیلی پایین یا نارسایی دریچه ای به هرحال این محاسبه اغلب در تصمیم گیری برای جراحی مفید است.