تب روماتیسمی (روماتیسم قلبی)

اکروسیانوز:

اکروسیانوز درواقع یک سیانوز قرینه است که اغلب در دست ها و کمتر در پاها دیده می شود و بدون علامت یا با تعدادکمی علامت همراه است و معمولاعوارضی در پی ندارد.
اتیولوژی و پاتولوژی اکروسیانوز:
این عارضه در درجه اول یک اختلال اسپاسمی ارتریول های کوچک پوست با علت نامعلوم است لیکن علت احتمالی آن ممکن است حساسیت به سرما باشد. تونوس ارتریولهای اکروسیانوزی در حرارت متوسط معمولی اتاق زیادتر از تونوس ارتریولهای انگشتان افراد سالم است. اتساع ثانوی کاپیلرها و شبکه وریدی و کندی گردش خون در انگشتان سبب می شود که هموگلوبین مقدار بیشتری اکسیژن خود را از دست بدهد و باعث پیدایش رنگ آبی پوست گردد. اکروسیانوز با سن و جنس ارتباط خاصی ندارد وممکن است به اختلال اندوکرین متنوع و استنی و یا بعضی حالات اضطرابی همراه باشد. پاتولوژی خاصی برای آن توصیف نشده است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، به سایت دکترهادی زاده، وابسته به بهترین کلینیک قلب وعروق اصفهان (زیرعنوان بهترین متخصص قلب و عروق اصفهان) مراجعه نمایید.
تظاهرات بالینی آکروسیانوز
بیمارمبتلابه اکروسیانوز،معمولا دارای یک تغییر رنگ ناهماهنگ آبی و قرمز در پوست انگشتان دست می باشدکه این تغییر رنگ ممکن است در پاها نیز موجود باشد و حتی به مچ دست یا قوزک پا توسعه یافته باشد لیکن بهر حال تغییر رنگ در انتهای اندام شدت بیشتری دارد. انگشتان دائما سرد است و تعریق زیاد دارد. گاه نیز انگشتان اندکی پف آلود و دچار هیپرستزی است. اما تغییرات تروفیک دیگر بسیار نادر است. سیانوز موجود در اثر سرما یا تحریکات هیجانی شدت می‌یابد و با گرما بهبود پیدا می کند.
تشخیص
عامل تشخیص اکروسیانوز از بیماری رینوماهیت دائمی بودن تغییر رنگ آن است. وجود نبض های شریانی امکان بیماری انسدادی شریان را منتفی می کند. چون تغییر رنگ تنها محدود به دست ها و پاها است و با گرم شدن دست و پا از بین می‌رود قاعدتا نباید با انواع سیانوزهای عمومی اشتباه شود.

درمان بیماری رینود:

مواردخفیف بیماری رینو دکه حملات آنها محدود به برخورد با سرما است با بهبودروحیه بیمار، تجویز سداتیو و آرام بخش و حفاظت از سرما درمان می شوند. دخانیات باعث انقباض عروق جلدی می شوند لذا این بیماران باید از مصرف تنباکو احتراز کنند. رزرپین با دوزهای کوچک خوراکی (روزانه ۲۵ درصد تا ۵/۰ میلی گرم) غالبا شدت و تواتر حملات را کاهش می‌دهد. گوانتیدین بمقدار ۱۰ تا ۴۰ میلی گرم /روز یا الفامتیل _دو پا بمقدار ۱/۵ تا ۲گرم /روز نیز موثر واقع می شود. در صورت لزوم یک داروی متسع کننده عروق نظیر قرصهای طویل الاثر تولازولین را بمقدار ۸۰میلی گرم هر ۱۲ساعت به رژیم درمانی اضافه می کنند. پرازوسین نیز به مقدار ۲میلی گرم در روز مفید گزارش شده است لیکن در مورد این دارو انجام تجارب وسیع تر ضروری است.
تونوس انقباضی سمپاتیک يکي از عوامل مهم ايجاد و تمدید حملات بیماری است اعم از اینکه عروق موضعی واکنش پذیری غیر عادی به سرما داشته باشند یا نداشته باشند. از این جهت سمپاتکتومی منطقه ای ممکن است در اشکال پیش رونده و همراه با زخم های بدون درد و گانگرن مفید واقع شود. موفقیت سمپاتکتومی بستگی به میزان باقیمانده ظرفیت اتساع پذیری عروق دارد که برای پی بردن به آن قبل از عمل می توان از گرم کردن دست یا بلوک گانگلیون سمپاتیک با لیدوکایین استفاده کرد. در مراحل اولیه بروز بیماری رینو در پاها، برداشتن گانگلیون های سمپاتیک کمری باعث بهبود کامل علائم می گردد. در مورد بیماری دستها سمپاتکتومی پره گانگلیو _نیک گردنی _پشتی عمل انتخابی محسوب می شود لیکن معمولا نتایج آن موقتی است و بیش از ۶ماه تا دو سال دوام ندارد.
درمان پدیده رینو تابع علت زمینه ساز اعم از بیماری یا عیب تشریحی است. سمپاتکتومی در حالاتی چون اسکلرودرمی و ارتریت روماتوئید کم اثر یا بی اثر است لیکن در مواردی که پدیده رینو ناشی از کوزالژی سمپاتیک باشد ممکن است مفید واقع شود. گزارش های جدید و نوید بخشی وجود دارد که درمان شدید یا انواعی از داروهای ضد فشار خون بر ضد پدیده رینو در بیماران هیپرتانسیون دچار اسکلرودرمی در بهبود این پدیده و تغییرات پوستی آن موثربوده است.

بیماری رینود:

تشخیص بیماری رینود:

معیارهایی که بایستی دربیمارمشکوک به پدیده رینود همراه باشد تا بتوان تشخیص بیماری رینود را مسلم دانست عبارتند از :1 ـ فقدان هر نوع بیماری یا ناهنجاری تشریحی که بتوان ایسکمی انگشتان را بطور ثانوی دراثر آن دانست. ۲_رنگ پریدگی یا سیانوز انگشتان با مرزی کاملا مشخص که بصورت حملات متناوب در اثر سرما یا هیجان ایجاد شود. ۳_ابتلای قرینه یا دو طرفی انگشتان دست. ۴_محدودیت گانگرن(سیاه شدن وازبین رفتن بافت)، در صورت وجود، به مناطق کوچکی از پوست انگشتان مبتلا. سابقا وجود یک دوره دو ساله علائم را، بدون حضور یک علت زمینه ساز مشهود، معیار پنجم بیماری می‌دانستند لیکن ممکن است پدیده رینود چندین سال قبل از بروز آثار اسکلرودرمی دیده شود. در صورت افزایش سرعت رسوب گلبولی یا حضور مختصر علائم یک بیماری زمینه ساز (درد مفاصل، تلانژیکتازی) بهتر است از تشخیص عارضه بعنوان بیماری ایدیوپاتیک رینو اجتناب شود. پدیده رینو هنگامی عنوان تشخیص قرار می گیرد که یک بیماری یا عامل مشخص باعث ایجاد حملات گردد.
پدیده رینود و بیماری رینود با حضور متناوب از اکروسیانوز تمیز داده می شود. انگشتان سیانوزه، سرد و خیزدار در اثر پولیومیلیت یا دیگر بیماری‌های مولد فلج نیز حالت مداوم دارند و حمله ای نیستند. گانگرن دو طرفی و ناگهانی انگشتان دست که ندرتا در کودکان و جوانان بدون حملات یا تغییر رنگ قبلی و بدون برخورد با سرما بروز می کند و علتی نامعلوم دارد. در این عارضه انگشتان دست و پا، بینی و گوش ها به طور ثابت سیانوزه می شوند و ظرف چند روز بندهای آخر یک انگشت یا بیشتر، غالبا بطور قرینه و دو طرفی، دچار گانگرن می گردد. این گانگرن وسیع و ناشی از انسداد ترمبوزی ناگهانی انشعاب انتهایی شرائین انگشتی است. رابطه این سندرم با بیماری رینو قطعی نیست گو اینکه در دوره بهبود آن تغییرات متناوب رنگ انگشتان مشاهده می شود.
پیش آگهی بیماری رینود:
موارد خفیف بیماری رینود گاه تدریجا بهبود می‌یابد یا سالها بصورت اولیه باقی می ماند بطوریکه حملات آن معدود و قابل پیشگیری است. در سری وسیع مبتلایان مرگ وجود نداشته است و ناتوانی بیمار بسیار محدود بوده است. قطع بند آخر انگشت تنها در ۴ درصد بیماران لازم بوده است و ۴۶ رصد بیماران بهبودي کامل یا نسبی داشته اند.
شکل پیش رونده همراه با عفونت های مکرر و گانگرن علی رغم درمان‌های مختلف بصورتی متزاید دردناک و ناتوان کننده است لیکن باز هم در مواردی نادر ممکن است سرانجام آن به قطع عضوی بیش از بند آخر انگشتان منتهی گردد. پیش آگهی پدیده ثانوی رینو تابع بیماری زمینه ساز اصلی است. اسکلرودرمی عمومی و ارتریت روماتوئید که در بسیاری از موارد با پدیده رینو همراه هستند، گاه باعث تغییر شکل های شدید و ناتوانی بیمار می‌گردند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، به سایت دکترهادی زاده، وابسته به بهترین کلینیک قلب وعروق اصفهان (زیرعنوان بهترین متخصص قلب و عروق اصفهان) مراجعه نمایید.