بیماری رینود:

تشخیص بیماری رینود:

معیارهایی که بایستی دربیمارمشکوک به پدیده رینود همراه باشد تا بتوان تشخیص بیماری رینود را مسلم دانست عبارتند از :1 ـ فقدان هر نوع بیماری یا ناهنجاری تشریحی که بتوان ایسکمی انگشتان را بطور ثانوی دراثر آن دانست. ۲_رنگ پریدگی یا سیانوز انگشتان با مرزی کاملا مشخص که بصورت حملات متناوب در اثر سرما یا هیجان ایجاد شود. ۳_ابتلای قرینه یا دو طرفی انگشتان دست. ۴_محدودیت گانگرن(سیاه شدن وازبین رفتن بافت)، در صورت وجود، به مناطق کوچکی از پوست انگشتان مبتلا. سابقا وجود یک دوره دو ساله علائم را، بدون حضور یک علت زمینه ساز مشهود، معیار پنجم بیماری می‌دانستند لیکن ممکن است پدیده رینود چندین سال قبل از بروز آثار اسکلرودرمی دیده شود. در صورت افزایش سرعت رسوب گلبولی یا حضور مختصر علائم یک بیماری زمینه ساز (درد مفاصل، تلانژیکتازی) بهتر است از تشخیص عارضه بعنوان بیماری ایدیوپاتیک رینو اجتناب شود. پدیده رینو هنگامی عنوان تشخیص قرار می گیرد که یک بیماری یا عامل مشخص باعث ایجاد حملات گردد.
پدیده رینود و بیماری رینود با حضور متناوب از اکروسیانوز تمیز داده می شود. انگشتان سیانوزه، سرد و خیزدار در اثر پولیومیلیت یا دیگر بیماری‌های مولد فلج نیز حالت مداوم دارند و حمله ای نیستند. گانگرن دو طرفی و ناگهانی انگشتان دست که ندرتا در کودکان و جوانان بدون حملات یا تغییر رنگ قبلی و بدون برخورد با سرما بروز می کند و علتی نامعلوم دارد. در این عارضه انگشتان دست و پا، بینی و گوش ها به طور ثابت سیانوزه می شوند و ظرف چند روز بندهای آخر یک انگشت یا بیشتر، غالبا بطور قرینه و دو طرفی، دچار گانگرن می گردد. این گانگرن وسیع و ناشی از انسداد ترمبوزی ناگهانی انشعاب انتهایی شرائین انگشتی است. رابطه این سندرم با بیماری رینو قطعی نیست گو اینکه در دوره بهبود آن تغییرات متناوب رنگ انگشتان مشاهده می شود.
پیش آگهی بیماری رینود:
موارد خفیف بیماری رینود گاه تدریجا بهبود می‌یابد یا سالها بصورت اولیه باقی می ماند بطوریکه حملات آن معدود و قابل پیشگیری است. در سری وسیع مبتلایان مرگ وجود نداشته است و ناتوانی بیمار بسیار محدود بوده است. قطع بند آخر انگشت تنها در ۴ درصد بیماران لازم بوده است و ۴۶ رصد بیماران بهبودي کامل یا نسبی داشته اند.
شکل پیش رونده همراه با عفونت های مکرر و گانگرن علی رغم درمان‌های مختلف بصورتی متزاید دردناک و ناتوان کننده است لیکن باز هم در مواردی نادر ممکن است سرانجام آن به قطع عضوی بیش از بند آخر انگشتان منتهی گردد. پیش آگهی پدیده ثانوی رینو تابع بیماری زمینه ساز اصلی است. اسکلرودرمی عمومی و ارتریت روماتوئید که در بسیاری از موارد با پدیده رینو همراه هستند، گاه باعث تغییر شکل های شدید و ناتوانی بیمار می‌گردند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، به سایت دکترهادی زاده، وابسته به بهترین کلینیک قلب وعروق اصفهان (زیرعنوان بهترین متخصص قلب و عروق اصفهان) مراجعه نمایید.