همانگونه که درمقاله قبلی اشاره شد،حساسیت شدیدی در سرتاسر فضای قدامی تی بیا وجود دارد و غلاف زیر جلدی نیز ممکن است دچار کشیدگی و سفتی شود. با شروع نکروز عضلانی پوست موضع براق، قرمز و خیزدار(ادماتو) می شود. یک تب مختصر و لوکوسیتوز ممکن است وجود داشته باشد. از بین رفتن حرکت انگشت شست پا و خود پا بعد از آن دیده می شود و ممکن است حس بین انگشت اول و دوم پا نیز محو گردد ( در اثر فشار بر عصب نازک نی عمقی). نبض پشت پایی ممکن است موجود یا محوشده باشد. درمان جنبه فوری وارد و شامل faciotomy برای رفع فشار فضای قدامی است. تکنیک های مختلفي برای اندازه گیری فشار سنجی توصیف شده است. و هرگاه میزان این فشار ۳۰ میلی متر جیوه یا بیشتر باشد قطع غلاف الزامی است. در صورتی که درمان به تأخیر افتد عضلات این فضا نکروز کامل پیدا می کنند و نتیجه آن افتادگی دائمی پا خواهد بود.
سندرم مزمن فضای قدامی تی بیا نیز با دردی شبیه به لنگیدن متناوب توصیف شده است که این درد معمولا در اثر فعالیت شدید پا ( و نه در راه رفتن معمولی) در قسمت تحتانی جلوی ساق پا بروز می کند. درد با استراحت از بین می رود. هنگام بروز درد کلیه فضای قدامی درشت نی حساس است. نبض های شریانی طبیعی هستند. پیدایش این سندرم را ناشی از کوچکی غیر عادی فضای قدامی یا فتق های عضلانی تصور کرده‌اند. معمولا درماني ضرورت ندارد لیکن دربرخی مواردلازم ،انجام faciotomy علائم بیماریرا از بین می برد.